Ivory Coast & Sandraiders Lair

Yelkor, May en Perrin betraden Ivory Coast met bewonderende blikken, ondergedompeld in de geuren van de zee en de warmte van de woestijnwind. De stad, opgetrokken uit scheepswrakken, bood een uniek schouwspel van huizen die ooit over de golven dansten. Langs de kustlijn stonden omgebouwde boten als charmante woningen met uitzicht op de glinsterende zee.

Aan de rand van deze smeltkroes van species en bedrijvigheid bevonden zich de Zanderige Oase, een herberg met kleurrijke tapijten en een mystieke woestijnsfeer. Bij binnenkomst trokken de avonturiers de aandacht, waarbij een korte stilte viel en nieuwsgierige blikken werden geworpen. Een belangrijke figuur in witte gewaden erkende hun aanwezigheid met een vriendelijke glimlach, maar richtte zich snel weer op zijn gezelschap.

Yelkor ging rechtstreeks naar de bar, bestelde het sterkste drankje op het menu en vroeg de herbergier wat nodig was voor hun tocht door de woestijn. "Mounts, water, sjaals tegen de zon en het zand," antwoordde de herbergier terwijl hij een lijstje maakte. "Je kunt beter niet te diep de Shifting Sands in gaan. Sandraiders maken het gebied onveilig."

May benaderde een persoon in de herberg en vroeg hoe ze naar de Shifting Sands kon komen. De persoon keek om zich heen en fluisterde zachtjes, "Het is gevaarlijk. Sandraiders vallen nu zelfs reizigers aan. Wees voorzichtig als je die kant op gaat." May knikte begrijpend en bedankte de persoon voor de informatie.

Ondertussen besloot Perrin zijn talenten als bard te laten gelden. Hij slenterde tussen de menigte door, zijn luit in de hand, en begon de woestijnmuziek te spelen die door anderen in de herberg werd gespeeld. Langzaam nam hij het over en klom op een tafel om meer aandacht te trekken. Perrin's melodie vulde de herberg en trok de nieuwsgierige blikken van de aanwezigen. Zijn  muziek langzaam veranderend in iets waar hij meer bekend mee is dan het lied van de woestijn. Terwijl hij zijn kunsten vertoonde, observeerde hij de opvallende man in het wit. Omringt door zijn metgezellen in dezelfde kleuren. Ze zagen eruit alsof ze wisten hoe ze moesten vechten. 

Yelkor, vastberaden om informatie te verkrijgen over de reis naar de Shifting Sands, stapte op de grote man af en begon zijn vragen te stellen.  Hij had net een vraag gesteld over hoe veilig de woestijn door te komen en de man begon het gesprek al om te draaien: "Jullie zijn niet van hier, toch? Wat brengt jullie naar Ivory Coast?" Hij leunde nonchalant tegen de fontein terwijl hij Yelkor observeerde. "En wat is jullie beroep? Misschien kan ik jullie helpen, als jullie mij kunnen helpen."

Yelkor, doordrongen van zijn goedhartige aard, wilde instemmen met het voorstel. Maar op dat moment brak May in het gesprek, gealarmeerd door Perrin via een snelle boodschap. Ze onderbrak de conversatie op een luchtige toon  "Yelkor, vriend van me," begon May met een glimlach, "het is niet beleefd om een onderhandeling te voeren zonder eerst een drankje te halen, vind je ook niet?" Yelkor, niet in staat om een uitnodiging voor een drankje af te slaan, knikte instemmend en begaf zich naar de bar.  

ln het moment dat Yelkor zich omdraaide sloeg Perrin zijn luit krachtig op tafel, deze barste, de aandacht van de grote man werd afgeleid en de mensen in de herberg verbaasd opkeken en langzaam klapte. Met een grijns sloot Perrin aan bij het gesprek. "Wat is het precies dat je van ons verlangt?" vroeg hij, terwijl hij zijn luit maakte met de spreuk "mend".

De grote man keek naar Perrin en schudde langzaam zijn hoofd. "Ik zie dat ik met de verkeerde persoon in gesprek was," zei hij, zijn aandacht verleggend naar Yelkor die taan de bar extra drankjes bestelde. "De grootste van het stel, maar niet degene waarmee ik zou moeten onderhandelen." De man stak zijn hand uit. "Mijn naam is Kealar, voormalig leider van de sandraiders"  Hij schudde langzaam en teneergeslagen zijn hoofd. "Luister goed, " begon hij, zijn woorden doordringend. "Ik vraag om jullie hulp. Vorin Sandshroud, een voormalig adviseur die nu de leiding heeft over de sandraiders, is een meedogenloos en ambitieus figuur. Hij streeft naar meer rijkdom en macht, ten koste van alles, zelfs als dat betekent dat de vrede en samenwerking met de dorpsgemeenschappen in gevaar komen."

Hij pauzeerde even, zijn blikken zoekend naar begrip in de ogen van de avonturiers, voordat hij verder ging.

"Jullie taak is om Vorin te verslaan, maar maak zo min mogelijk casualties. Ik bied jullie elk 100 goudstukken aan om te gebruiken voor de reis en de benodigdheden. Alles wat jullie vinden in het hoofdkwartier dat Vorin bij elkaar heeft gesprokkeld van al zijn overvallen, mogen jullie houden."

Hij keek hen doordringend aan, zijn ernstige blik onthulde de ernst van de situatie.

"Vorin is gek op geld, maar zijn ware passie ligt bij kostbare stenen en magische artefacten. Jullie kunnen je voordoen als kooplieden die veilige reizen voor hun waren willen onderhandelen, maar wees gewaarschuwd, Vorin is meedogenloos. Zelfs de handelaren waarmee hij deals heeft gesloten valt hij nog aan als de waren die ze vervoeren iets zijn dat hem trekt."

Met deze woorden keek Kealar de avonturiers aan, wachtend op hun reactie, wetende dat de taak die hij hun had toevertrouwd niet zonder gevaar was. "Akkoord, maar alleen als we daarna veilig door de woestijn kunnen reizen" zei Perrin. "Ik kan je beloven dat je geen last zal hebben van mijn sandraiders"  beloofde Kealar, waarna hij Perrin een ronde goude schijf gaf met een ouder wijzer erop. "Volg de wijzer en je komt bij de sandraiders basis". Met die woorden gingen ze uit elkaar. Opzoek naar spullen om de doortocht dragelijk te maken.