Xedia: Een stad naar Yelkors hart

De zon werkte zich omhoog weg van de horizon, en haar eerste stralen wierpen een betoverende gouden gloed over de stad Xedia. Het schouwspel was adembenemend, en zelfs May von Red, de sluwe half-elf rogue, kon niet anders dan gefascineerd toekijken. Aan haar zijde liep Perrin Greenleaf, de vrolijke halfling bard, wiens ogen twinkelden van opwinding bij het zien van de majestueuze stad die voor hen opdoemde.

Achter dit tweetal liep Yelkor of Xedia, de toegewijde paladin, zijn stappen gedragen door een diepe ernst. Zijn blik was gericht op het witmarmeren bouwwerk dat voor hen opdoemde, maar hij zweeg, zich bewust van het belang van dit moment. Zijn blik op de stadspoorten sprak boekdelen. Voor hem was dit meer dan alleen een stad. Het was hier dat hij was opgegroeid en getraind in de kunsten van het licht en de rechtvaardigheid. Hij keek uit naar wat deze stad hem zou brengen.

Terwijl de tijd vorderde, kwamen ze dichter bij de stadspoorten. De witte marmeren muren van het bruggebouw van Xedia staken majestueus boven hen uit. Het marmer leek wel te stralen in het laatste licht van de dag, waardoor het een bijna goddelijke glans kreeg. Het bruggebouw zelf was een meesterwerk van architectuur, met elegante bogen en pilaren die de grootsheid van Xedia benadrukten.

De Brug der Gerechtigheid, die leidde naar de hoofdpoort van Xedia, stond open en werd bewaakt door oplettende wachters. Het was de belangrijkste toegangspoort tot de stad en de eilanden. Samen liepen ze langs de wachters en over de Brug der Gerechtigheid richting het enige eiland dat met het vasteland verbonden was: Zonnevuureiland. Dit was een van de meest opvallende eilanden. Het straalde een warme, uitnodigende sfeer uit en stond bekend om zijn ongeëvenaarde schoonheid.  Op de brug zagen ze diverse reizigers die zich richting Zonnenvuur Eiland begaven. Handelaren met hun beladen karren, avonturiers op zoek naar roem en fortuin, en pelgrims die op weg waren naar het Heiligdom van Pelor. De sfeer was levendig, vol verwachting voor wat de stad te bieden had.

Ze stopte even om te genieten van het uitzicht en keken naar de andere eilanden van Xedia, die oprezen uit het N'qua Meer.elkor wees er een aantal aan. Hij begon links. "Dat daar is Sirenerust Eiland, daar is een haven en een verdraaid goede kroeg. We kunnen daar wellicht overweg boeken naar Ivory Coast." Zijn vinger verplaatste. "Bazaareiland, een smeltkroes van culturen en goederen, en het is een plek waar we als paladijnen het belang van eerlijke handel en het delen van welvaart kunnen bevorderen." Zijn vinger ging verder naar het noorden. "Wanneer je rechtdoor loopt door de Gouden Straat, kom je uit bij Schildpadeiland. Het Koninklijk Paleis en de Hoge Raadzaal zijn te vinden op dit eiland, echter is deze zelden toegankelijk." Nu wees Yelkor meer richting het westen van Zonnevuureiland. "Daar ligt Mythische Oase Eiland, hier is een grote bibliotheek. Hier zouden we kennis kunnen vergaren over het Half Open Oog, Ogma's Bibliotheek, de Soul Pillars, en wellicht de Nexus Stenen." Het gezelschap knikte. "Een Gouden Straat, zei je?" vroeg May. "Daar zouden we wel wat spullen kunnen kopen en verkopen." "Zeker," antwoordde Yelkor. "Maar voor ik dat doe, zal ik eerst bij de Dawnfather's Guild langs gaan om Dinaar te begroeten." Dit leken zowel May als Perrin geen probleem te vinden, en bij het einde van de brug splitsten ze. Yelkor begaf zich naar de Dawnfather's Guild, terwijl May en Perrin hun weg vervolgden naar de Gouden Straat, waar ze van plan waren om "spullen te kopen" van het nietsvermoedende publiek.

Hoofdstuk 2: Dawnfathers guild 

Het gebouw van de Dawnfathers Guild in Xedia is een imposante structuur die trots staat op Zonnenvuur Eiland. Het is een groots bouwwerk van wit marmer en goud dat uitkijkt over de schitterende kustlijn van de stad. Het gebouw zelf straalt autoriteit en heiligheid uit, en het is een symbool van de toewijding van de leden van de Dawnfathers Guild aan de zaak van rechtvaardigheid en het dienen van Pelor, de Zonnegod.

De hoofdingang van het gebouw wordt gemarkeerd door de imposante Zonnepoort, een massieve, met gouden reliëfs versierde poort die opengaat naar een grote hal. 

Hoofdprediker Dinaar, een bekende en geroemde paladin en tevens leider van de Dawnfathers Guild, begroette Yelkor vriendelijk bij de ingang. "Welkom, Yelkor. Het is altijd een vreugde om een toegewijde paladin als jij te begroeten."

Yelkor knikte dankbaar en boog lichtjes zijn hoofd. "Guildleider Dinaar, het voelt goed om terug te zijn in Xedia"

Dinaar glimlachte en leidde Yelkor naar een rustige plek binnen het gebouw. "Yelkor, ik wil je wat vertellen over de missie van de Dawnfathers Guild. Wij zijn toegewijd aan het beschermen van Xedia tegen duistere krachten en het bevorderen van gerechtigheid en vrede. Onze leden zijn paladijnen en strijders die de gelofte van dienstbaarheid aan Pelor hebben afgelegd." Yelkor luisterde aandachtig terwijl Dinaar vervolgde: "Ik sta open voor het bespreken van jouw lidmaatschap. Het feit dat je hier bent opgeleid, spreekt voor jouw toewijding. De verhalen over het verslaan van een Boggart bereikte me kort geleden, ik begrijp dat je daar mee geholpen hebt?" Yelkor knikte kort. "Het is niet niks om je eigen angsten onder ogen te komen en het beest te verslaan maar we willen jouw vastberadenheid en vaardigheden verder evalueren om te zien of je klaar bent om je bij onze rangen aan te sluiten." Dinaar keek Yelkor serieus aan en sprak met diepe ernst in zijn stem: "Op dit moment is Xedia geconfronteerd met toenemende dreigingen. Duistere krachten lijken zich te verzamelen, en we hebben de hulp van toegewijde strijders zoals jij nodig om onze stad te beschermen."

Yelkor knikte begrijpend en vroeg: "Hoe kan ik bewijzen dat ik klaar ben om lid te worden van de Dawnfathers Guild?"

Dinaar glimlachte bemoedigend. "Om toe te treden tot onze guild en je volledig in te zetten voor onze zaak, zijn er verschillende manieren waarop je jouw toewijding en bekwaamheid kunt tonen. Een van de wegen die je kunt bewandelen, is door drie duistere wezens te verslaan die een bedreiging vormen voor Xedia en haar inwoners."

Hij vervolgde: "Dit zal niet alleen de stad beschermen, maar ook bewijzen dat je in staat bent om met vastberadenheid en moed tegen het kwaad op te treden. Voor een paladin is dit een belangrijke taak."

Dinaar ging verder: "Daarbij zul je vijf quests uit moeten voeren voor degenen die in nood zijn in onze stad. Dit kan variëren van het beschermen van kwetsbare burgers tot het onderzoeken van mysterieuze gebeurtenissen. Door deze quests te voltooien, toon je jouw toewijding aan het helpen van anderen en het bevorderen van gerechtigheid."

Yelkor knikte vastberaden en zei: "Ik ben bereid om de uitdagingen aan te gaan en mijn toewijding te bewijzen, Guildleider."

Dinaar glimlachte tevreden. "Dat is goed om te horen, Yelkor. We zullen jouw vastberadenheid en moed testen, en hopelijk zul je snel een volwaardig lid van de Dawnfathers Guild worden." Hij pauzeerde even en voegde eraan toe, "De informatie over de toenemende dreigingen komt van niemand minder dan Raadsheer Malachai zelf. Hij heeft ons gewaarschuwd voor duistere krachten die zich lijken te verzamelen in de schaduwen van onze stad. We moeten waakzaam zijn."

Hoofdstuk 3: De gouden straat

In de bruisende Gouden Straat van Xedia, omgeven door kleurrijke kraampjes, zette Perrin zijn luit in. Het bekende lied over de zonnegod Pelor vulde de lucht, en mensen stopten om te luisteren.

Perrin, met een knipoog naar May: "Laten we wat magie aan deze straat toevoegen, May."

May, op zoek naar interessante voorwerpen, knikte en begon haar inspectie van het winkelende publiek. Haar ogen gleden behendig over de passerende mensen, op zoek naar geschikte kandidaten.

Terwijl May bezig was met haar missie, merkte Perrin op dat een van hun kandidaten zijn interesse leek te verliezen. Zonder aarzeling begon Perrin harder te spelen, zijn akkoorden sneller en krachtiger. Hij voelde intuïtief aan dat dit het moment was om de aandacht van de toeschouwers vast te houden.

Perrin, fluisterde via de mentale band naar May: *Let op, May. Onze vriend lijkt afgeleid te zijn.* 

May reageerde met een subtiele knik en versnelde haar handelingen. Ze haalde de voorwerpen uit de mantel van de man en verdween weer tussen het publiek. Terwijl Perrin's muziek in intensiteit toenam, zorgde hij ervoor dat de toeschouwers betoverd bleven door de melodie. De straat leek te pulseren op het ritme van zijn luit.

Perrin, met een brede glimlach: "Dank jullie, geweldig publiek! Maar laten we dit feest nog wat voortzetten!"

Na een half uur hadden May en Perrin hadden niet alleen de eerste kandidaat bestolen, maar ook andere onoplettende passanten. Ze stopten pas met hun sluwe handelingen toen Perrin Yelkor aan het einde van de straat zag aankomen.

Perrin: *Yelkor komt eraan. Laten we ons optreden afronden en doen alsof er niets aan de hand is.*

May knikte, en het tweetal gedroeg zich zo natuurlijk mogelijk, alsof ze gewoon genoten hadden van het muzikale intermezzo in de bruisende straten van Xedia.

Yelkor sloot weer aan en begon: "De bibliotheek waar onze vragen wellicht beantwoord kunnen worden ligt op Mystieke Oase eiland". "Laten we dan gaan" zei Perrin en May voegde daaraan toe: "Wij volgen jou".

De weg naar Mystieke oase Eiland

Bovenaan de trappen die naar beneden leidde stopte Yelkor. "We dalen hier af en dan steken we de brug over naar het andere eilland" Hij leek te twijfelen. Perrin en May merkten hier echter niets van en in de middagzon daalden ze verder af langs de brede ronde, in de muur gebeitelde trappen van Zonnenvuureiland. Yelkor volgde hen met aarzelende tred, zijn blik gericht op het Mystieke Oase Eiland dat zich beneden bevond.

Op ongeveer een kwart van de weg naar beneden en na de kromming in de muur, kwamen ze bij een splitsing aan. Hun weg verder naar beneden verspert door een imposant zwart ijzeren hek, wat uiteraard de aandacht van May trok. Ze voelde een intrigerende energie uitstralen van de mysterieuze doorgang. Yelkor, echter, leek terughoudend om informatie te delen.

May vroeg, terwijl ze naar het hek keek: "Wat is er aan de andere kant, Yelkor? Waarom lijkt dit hek zo belangrijk?"

Yelkor keek even bedachtzaam naar het symbool van de maansikkel op het hek en zuchtte diep. "Dat hek leidt naar het Nachtelijke Schaduw Eiland. Het ligt altijd in de schaduw van Zonnevuureiland, waardoor het er altijd schemert. Het is een plek doordrenkt met mysterie en oude krachten."

Perrin, altijd nieuwsgierig naar het onbekende, stelde voor: "Laten we een kijkje nemen. Misschien is er iets interessants te ontdekken."

May knikte instemmend en keek naar het goed onderhouden, maar oude hek. Ze zag geen tekenen van slijtage of verwaarlozing. Met een gezamenlijke beslissing openden May en Perrin het hek, en tot hun verbazing ging het zo geruisloos open dat er geen kraak of piep te horen was.

Het pad lag nu open voor hen, leidend naar het noorden van het Mystieke Oase Eiland. De schemering omhulde hen terwijl ze verder gingen, nieuwsgierig naar de geheimen die dit mysterieuze eiland te bieden had. Yelkor volgde met een zekere terughoudendheid, maar de onbekende toekomst wachtte op hen in de schaduw ...

Nachtelijke schaduw Eiland

In de schimmige rijken van het Nachtelijke Schaduw Eiland, waar de zon nooit haar stralen werpt en duisternis regeert, rust een eiland omhuld in mysterie en geheimen. Slechts weinigen kennen de ware naam van deze plaats, fluisterend gehouden in de diepten van de schaduw. Hier, op deze grimmige schuilplaats verborgen voor de ogen van de zonnegod en zijn volgelingen, weven schaduwen zich in het weefsel van het leven. Nachtelijke intriges floreren, en zij die de duisternis omarmen, vinden hier een toevluchtsoord waar hun nachtelijke gebeden worden gehoord. Maar pas op, want de Night Mother spreekt met een fluisterende stem, en haar geschenken zijn zowel zegen als vloek... 

Op de beruchte Zwarte Markt, een geheime broeinest van schaduwrijke handel, verzamelen kooplieden van dubieuze aard zich om te handelen in de rijkdommen van de duisternis. Yelkor voelt zich ongemakkelijk in deze schaduwrijke wereld; zijn glanzende harnas vormt een scherp contrast met de schimmige figuren om hem heen. Talloze ogen richten zich op hem terwijl May en Perrin zich onderdompelen in de duistere atmosfeer.

May, terwijl ze haar ogen laat glijden over de waar die op de markt wordt tentoongesteld, merkt op: "Yelkor, je valt hier wel een beetje uit de toon. Ik bedoel, kijk om je heen, iedereen lijkt hier te houden van schaduwen en duisternis, en jij staat daar met je glimmende harnas alsof je rechtstreeks uit het zonlicht komt."

Perrin, met een ondeugende twinkeling in zijn ogen, voegt eraan toe: "Ach, Yelkor, misschien moeten we je een wat meer 'schaduwvriendelijke' outfit bezorgen. Misschien iets in het zwart?"

Yelkor, zich bewust van zijn opvallende aanwezigheid, glimlacht lichtjes en zegt: "Zwart is niet mijn kleur"

Ondertussen blijft Perrin op zijn hoede en fluistert naar May: "Yelkor, we moeten hem hier niet te lang laten rondhangen. Hij is als een zonnestraal in de schaduw; iedereen staart naar hem."

Terwijl May doorgaat met haar inspectie van de goederen op de markt, voelt Yelkor de ongemakkelijke blikken van de schaduwachtige figuren om hem heen.  Zijn harnas lijkt bij elke stap harder te klinken in de schemering van de schaduwen. Terwijl hij bezorgd rondkijkt, glijdt een behendige dief ongezien langs hem en ontvreemdt drie goudstukken uit zijn beurs. Yelkor merkt het pas als de dief al verdwenen is, en hij staart even verbaasd naar de plek waar zijn goudstukken ooit waren.

Yelkor besluit dat de Zwarte Markt niet de plek voor hem is en maakt zijn weg terug naar de ijzeren poort boven aan de trap. De schaduwachtige menigte lijkt even zijn vertrek op te merken, waardoor hij zich ongemakkelijk voelt onder hun wantrouwige blikken.

May en Perrin passeren de Schaduwsmidse, waar wapens en uitrusting gesmeed worden voor diegenen die de nacht als hun bondgenoot beschouwen. Ze maakte een mentale notitie * Hier kan ik nog eens terug komen voor duistere dolken* 

In de buurt van de smederij staat de duistere Tempel als een imposante schaduw in de nacht, met symbolen van de maan en sterren die de muren sieren.

Perrin, terwijl ze de tempel naderen, kijkt aarzelend naar binnen en zegt tegen May: "Ik denk dat dit niet echt mijn soort plek is, May. Ik wacht wel hierbuiten. Zorg dat je snel weer terug bent."

May knikt begrijpend en betreedt de duistere tempel. 

Terwijl May binnen de tempel verkent, blijft Perrin aan de buitenkant wachten, zijn luit beroertend met zachte, melancholische tonen. De duisternis lijkt samen te trekken rond de tempel, en Perrin voelt een zachte huivering over zijn rug lopen terwijl hij zijn blik op de toegang gericht houdt. De schaduwen dansen onheilspellend, en de geluiden van de Nachtelijke Schaduw Eiland lijken gedempt terwijl May dieper in het duister van de tempel verdwijnt...

Nightmothers Guild

In de stille gewelven van de Nachtelijke Schaduw Eiland ontvouwt zich een weelderige duisternis. Het altaar van de Nightmother staat majestueus in het midden, omgeven door nissen en holtes die lijken te smeken om offers. Een doek met nachtelijke symbolen beweegt op mysterieuze wijze in het flakkerende kaarslicht boven het altaar, terwijl lege houders wachten op giften aan de zijkanten.

May aarzelt voor het altaar, haar blik glijdt over de inscriptie in het marmer: "Moge de Nightmother haar genade schenken aan hen die in stilte en duisternis dienen. Breng een offer en spreek haar naam aan om haar oor te krijgen."

De atmosfeer van de tempel omhult May als een deken van schaduwen. Uiteindelijk besluit ze een gestolen beeld te offeren en zegt: "Nightmother, bent u daar?" De stem in haar hoofd beantwoordt: "De duisternis zal genadig zijn."

Achter het altaar beweegt iets, en een doorgang wordt onthuld, een plek alleen voor ingewijden. May, nieuwsgierig, nadert het doek en ontdekt de geheime vertrekken, verscholen achter zware gordijnen, waar sinistere plotten worden gesmeed. Een gehulde figuur wacht op haar, begroet haar "Mother Night, een nieuwe initiatie."

May is verrast. "Ik zie dat je weinig weet van de Night Mother," spreekt de gehulde figuur. "May The Darkness Be Merciful" is de sleutel tot de verborgen poorten van de guild, waarin alleen degenen die de zin kennen, worden verwelkomd met open armen. Wanneer iemand je begroet met de zin "de blessing van Mother Night/ The night Queen, Shars blessing," is het antwoord "and may the darkness be merciful" de toegangspoort tot de geheimen en schatten die zich binnenin bevinden". De woorden fluisteren door de donkere gangen van de guild, een belofte van verbondenheid met de duistere krachten die het eiland beheersen.

Dan spreekt May: "Ik weet niet zo goed wat ik hier moet doen. Wat wordt er van mij verwacht?"

Het gehulde figuur antwoordt: "Als de Nightmother je toegang heeft gegeven, is er een plek voor jou. Zij zal je opdrachten geven, en jij zult ze uitvoeren. Er zijn een aantal regels waar je je aan moet houden." May knikt, en de figuur vervolgt "De regels zijn simpel:

1. Vermoord geen onschuldige mensen of mensen die niet relevant zijn voor de opdracht.
2. Houd je aan de opdracht die je hebt gekregen en voer deze zo efficiënt mogelijk uit, zonder extra geweld of wreedheid te gebruiken.
3. Respecteer de privacy van anderen en verzamel alleen informatie die relevant is voor de opdracht.
4. Wees discreet en zorg ervoor dat niemand ontdekt dat de assassin guild bij de moord betrokken was.
5. Bescherm de identiteit van de andere leden van de guild en houd hun namen en locaties geheim."

May voelt zich overrompeld door alle informatie, ze twijfelt of ze er goed aan gedaan heeft om de nightmother op te roepen. Dan wordt ze zich weer bewust van het figuur die een vraag stelt "Heb je onderdak nodig?"

May schudt haar hoofd. De figuur zegt: "Keer terug naar je vrienden en wacht op een opdracht."

May haast zich met een laatste vraag: "Zijn er meerdere guildhuizen en hoe herken ik deze?"

De figuur legt uit: "Oh, er zijn zeker meerdere huizen. Als je er een ziet, weet je dat het een guildhouse is. Ze vallen niet op voor degenen die ze niet zoeken, gehuld in duisternis. Afgesloten van de wereld, maar voor jou zal de deur nu opengaan."

Het figuur draait zich om, May doet een paar stappen naar achteren, en voor ze het weet, schuift de muur dicht en lijkt er geen doorgang te zijn geweest. May staat tussen de zware stof en de muur, en haalt een paar keer diep adem. Dan ze loopt  ze naar de buitendeur. Voordat ze verdwijnt, werpt ze nog een blik op het altaar van de Nightmother en mompelt: "May the Darkness be merciful indeed."

Mystieke Oase Eiland

May emergeert uit de duisternis van de tempel, waarin ze slechts kort heeft vertoefd. Perrin legt zijn tokkelende vingers op de snaren van zijn luit en kijkt haar vragend aan. De woorden blijven onuitgesproken, maar nieuwsgierigheid ligt als een waas in zijn blik. May zwijgt en begeeft zich in de richting van het imposante ijzeren hek, gevolgd door Perrin.

Bij het hek aangekomen, zijn de avonturiers weer verenigd. Ze overleggen kort en besluiten unaniem om de stevige  brug over te steken, op weg naar het mysterieuze Mystieke Oase Eiland. De brug lijkt welkom te heten, en hun voetstappen resoneren in harmonie met het kabbelende water onder hen. 

Het Mystieke Oase Eiland ontvouwt zich als een ongerept paradijs, omgeven door de kalme zee die schittert in de zachte gloed van de zon. Zodra de voeten van de avonturiers het eiland betreden, omhult een atmosfeer van rust en wijsheid hen, waarbij de temperatuur iets warmer aanvoelt, de lucht droger lijkt, en de zee zich in een kalm ritme wiegt.

In het hart van dit natuurlijke toevluchtsoord, te midden van weelderige tuinen met exotische bloemen en bomen die zacht ruisen in de bries, rijst de Mystieke Bibliotheek majestueus op. Het gebouw lijkt versmolten met de natuur, met wijnranken die de muren omarmen en zachte briesjes die de pagina's van oude boeken liefkozen.

Binnenin de bibliotheek strekt zich een schat aan kennis uit, oude boeken met leren omslagen en vergeelde pagina's keurig gerangschikt op eeuwenoude planken. Kristalheldere vijvers weerspiegelen plafondschilderingen van sterrenbeelden en magische formules. Tapijten met ingewikkelde patronen bedekken de vloer, en kaarsen verspreiden een betoverende gloed.

In het midden van de bibliotheek bevindt zich een altaar, versierd met zeldzame edelstenen en mystieke artefacten. Hier, gehuld in een gewaad van gebroken wit en omringd door torenhoge boekenplanken, staat de oude bibliothecaris Vealindor. Zijn witte baard reikt tot aan zijn borst, en zijn ogen glinsteren met de glans van eeuwenoude kennis. Een kalme, diepe stem verwelkomt de avonturiers.

"Welkom, zoekers van kennis. In de duistere hoeken van deze bibliotheek rusten eeuwenoude geheimen en vergeten waarheden. Hoe kan ik u helpen bij uw queeste naar wijsheid?"

May, gefascineerd door de overvloed aan kennis, richt zich tot Vealindor. "We zijn op zoek naar informatie over Ogma, de Heer van Kennis". Vealindor knikt begrijpend en begeeft zich naar een kast met rollen. Hij pakt een juten rol en overhandigt deze aan May, terwijl hij kort vertelt waar de rol over gaat. "Ogma, de Wijze God, heeft diepe wortels in de archieven van deze bibliotheek. Hier is een rol met gedetailleerde informatie over zijn archieven en hun verborgen schatten."

May Leest de tekst en op de fragmenten dan vraagt Yelkor "En dat symbool, het halfopen oog, wat is de betekenis daarvan?" Vealindor spreekt plechtig "Het halfopen oog draagt een aura van alwetendheid. Alle passages die er te vinden zijn over het half open oog zijn uit de boeken gescheurd of onleesbaar gemaakt. Mochten jullie het mysterie achter dit intrigerende symbool. ontrafelen dan hoor ik het graag."

Perrin, die zijn luit op zijn rug laat rusten, kijkt op:  "Wat weet u over de Soul Pillars?"

Vealindor glimlacht en gaat naar een andere kast. Hij pakt een nieuwe rol en overhandigt deze aan Perrin, terwijl hij hem de rol overhandigd zegt hij: "Hier zijn rollen die dieper ingaan op  de Duistere Soul Pillars. Ze bevatten verhalen en kennis die de grenzen van het bekende tarten."

Yelkor bedankt Vealindor voor zijn wijze woorden, zijn geest verrijkt met nieuwe kennis. Perrin en May sluiten zich aan, en samen verlaten ze de bibliotheek, terugkerend naar het uitgestrekte Mystieke Oase Eiland. Opzoek naar een plek om te overnachten en misschien overtocht boeken naar The Shifting Sands.